خودسازی یعنی رشد هماهنگ این سه بعد (عرفان برابری و آزادی) در خویش، یعنی در همان حال که خویش را مزدکی احساس می کنیم، در درون خویش عظمت بودایی را بر پا سازیم و در همان حال آزادی انسانی را تا آنجا حرمت نهیم که مخالفت را و حتی دشمن فکری خویش را به خاطر تقدس آزادی، تحمل کنیم و تنها به خاطر اینکه می توانیم، او را از آزادی تجلی اندیشه خودش و انتخاب خودش، با زور باز نداریم و به نام‌مقدس ترین اصول، مقدس ترین اصل را، که 《 آزادی رشد انسان》 از طریق تنوع اندیشه ها و تنوع انتخاب ها و آزادی خلق و آزادی تفکر و تحقیق و انتخاب است، با روش های پلیسی و فاشیستی پایمال نکنیم زیرا هنگامی که “دیکتاتوری” غالب است، احتمال این که عدالتی در جریان باشد، باوری فریبنده و خطرناک است و هنگامی که “سرمایه داری” حاکم است، ایمان به دموکراسی و آزادی انسان یک ساده لوحی است. و اگر به تکامل ِ نوعی انسان اعتقاد داریم، کمترین خدشه به آزادی فکری آدمی، و کمترین بیتابی در برابر تحمل اندیشه ها و ابتکار ها، یک فاجعه است.
منبع:
خودسازی انقلابی؛ صفحه ۱۵۴ دکتر علی شریعتی
