دل نوشته مولانا

عارفان بزرگ ایران زمین چه ظرفیت بزرگی برای توسعه کشور هستند….اینان با قرآن مانوس بودند و به این حد از تعالی رسیده اند…..سپاس از تک تک دوستان که از زوایای مختلف موضوع را حلاجی نمودند

این شعر از مولانا نیست ولی کسی هست که بدونه این شعر دقیقا از کیه ؟

سلام

بیت اول شهر می‌فرماید من تلاش خودم رو میکنم، نتیجه اش هرچه شد تمکین میکنم یعنی تسلیم امر خدا هستم ،پس آرام ام

اما بخش دوم شعر داخل اش منیّت داره ،

سلام.من امروز این بیت رو خودم‌ اصلاح کردم دیدم باید شیر آخرش باشه.در ادامه نظر دوستان رو که دیدم خوشحال شدم که در این باره پیامهایی ارسال شده.

موفق باشید.

الهی اغننی بتدبیرک لی هم تدبیری و باختیارک عن اختیاری . دعای عرفه حسین بن علی (ع)

جهان مادی جبر نیست اختیار هم نیست.تدبیر انسان تقدیرش را تغییر می دهد. به نظر من. معنی شعر پرده ازاین راز برداشته که من کار هایم را درست انجام دهم ونتیجه را به خداوند بسپارم.

شعر از مولانا نیست لطفا اصلاح کنید … چطور به خودتان اجازه می دهید جعل کنید ؟

دربارگه تقدیر

سلام کاش میدونستم منظور یا معنی این شعر چی هستش ۰بعضی ها میگن جوان ها اگه میخواین ازدواج کنین این شعر رو سرلوحه زندگیتون قرار دهید.ممنون میشم اگه جوابم رو بدهین

متن اخری فوق العاده و روشنی بخش سوء برداشت ها بود👌👌👌

هر لحظه ک تسلیمم در کارگه تقدیر

ارام تر از اهو بی باک ترم از شیر

این درسته اساتید

شعر ی که منتسب به مولوی جناب انوشه و خانم صالحی اعلام کردند در کتاب پرواز پرستو پس از چهل سال دزدی و جعل به نام استاد حامد رحمتی چاپ شده است . از دکتر انوشه شکایت دارم و بعد از خدا ایشون را به دست مردم دانای ایران می سپارم

سلام

بله درسته شعر از مولانا نیست .گنجینه های شعر فارسی

بسیار است واشعار زیبا فراوان ولی هر چیز باید جای خودش گذاشت .ایا میشود شعر عطار را بجای شعر حافظ معرفی کرد؟ البته که نه .وحتی نگارش آن .نظرات شما عالی است .

درس بزرگ برای زندگی

ممنون عالی بود

وقتی شعرهای این چنینی رو می خونیم متوجه میشیم که چقدر اشتباه داشتیم و چقدر با زندگی کلنجار رفتیم و به هیچ جا نرسیدیم ۳۶ سال از خدا عمر گرفتم و در تمام این سالها راه رو کج رفتم درونم غوغایی به پاست شاید تازه دارم به معبود نزدیک میشم چند روزه برام مشکلی پیش اومده و این شعر رو زیر لب زمزمه می کنم تمام رنج هامون به خاطر من ذهنی مون هست کاش زودتر می فهمیدم و این همه رنج و سختی نمی کشیدم ولی هنوز هم دیر نیست خدایا به خاطر همه چیز شکرت

خوشا آنان کزین ویرانه رفتند

ازین دیوانگی فرزانه رفتند

خوشا آنان نیازردن دلی را

ببخشیدن و بس شاهانه رفتند..

سلام

چقد اینجا حرفای قشنگی میزنید پس این همه آدم البته آدم که چی بگم آدم نما تو خیابون که به فکر کلاه گذاشتن یا کلاه برداری ازهم هستن از مریخ اومدن همه بلدن خوب حرف بزنن کو عمل کردن

《بی باک ترم ازشیر》درسته چطور متوجه نشدین با اینکه فارسی زبانیم باید شعر هم قافیه باشه

《بی باک ترم إز شیر》درسته

(بی باک ترم از شیر ) درسته لطفأ شعر رو صحیح کنید

این شعر از مولانا نیست و متعلق به یک شاعر‌ گمنام معاصر است. این شعر هم از نظر وزن و سبک شعر و هم از نظر محتوا با سروده های مولانا در تضاد است همچنین این شعر در هیچ‌کدام از کتاب های مولانا، چه مثنوی معنوی، چه دیوان شمس یا فیه ما فیه وجود ندارد و اولین بار توسط دکتر بی سوادی به نام دکتر محمود انوشه به نام مولانا خوانده شده

امشب به معنای کامل این بیت پی بردم ، رنج های ما گنج های ماست کاش خدا کمکم کنه که بی شک پناه همیشگی من بوده و هست که دیگه به خواستم اصرار نورزم و تسلیم اراده خدای انس و جان باشم، دوستان هر کی خوند از ته دلش برام آمین بگه

چه فرقی میکنه شعر از کی باشه شما اصل مطلب رو دریابید

سلام وقت بخیر

این شعر اصلا برای مولانا نیست😔

درود و سپاس

حضرت مولانا در این دو بیت درس خداشناسی،

درس توکل

درس سعی و تلاش

و درس آرامش یافتن رو به همه پارسی زبانان داده

چقدر قشنگ ، زیبا ،و کوتاه و مختصر

درود

جهت تکمیل مطالب قبلی به نظر بنده باید گفت در صورتیکه من صداقت با دیگران را سرلوحه اعمالم قرار دهم و در واقع بنی آدم را اعضای یکدیگر بدانم و هر چه برای خود میپسندم برای دیگری نیز بپسندم و بالعکس و همانطور که گفته شد حرکت و تلاش کنم ، آن موقع است که باید انتظار برکت داشته باشم و منتظر آشکار شدن روی خوب وقایع تلخ زندگی و سرنوشتم باشم.

سپاس

جهت تکمیل مطالب قبلی به نظر بنده باید گفت در صورتیکه من صداقت با دیگران را سرلوحه اعمالم قرار دهم و در واقع بنی آدم را اعضای یکدیگر بدانم و هر چه برای خود میپسندم برای دیگری نیز بپسندم و بالعکس و همانطور که گفته شد حرکت و تلاش کنم ، آن موقع است که باید انتظار برکت داشته باشم و منتظر آشکار شدن روی خوب وقایع تلخ زندگی و سرنوشتم باشم.

عالیه

من به این شعرکاملا ایمان دارم چون تو زندگیم به اندازه کافی تجربه دارم که بهم ثابت کرده که هرچی مصلحت داره اتفاق میافته

هرچه دلم خواست نه آن میشود

آنچه خدا خواست همان میشود

ما فقط ظاهرقضیه رو میبینیم اما خداوند بزرگ باطن رو

وقتی من به خدا توکل می‌کنم و معتقدم که خداوند روزی‌رسان است، این نیست که در پی روزی نروم و در مغازه‌ام را ببندم. نه من پی روزی می‌روم و مغازه را باز می‌کنم، اما می‌دانم که باز کردن مغازه و پی روزی رفتن به معنای این نیست که من خلق روزی می‌کنم. در واقع در پس آن مغازه و در پس آن روان شدن به سمت مغازه روزی‌رسانی هست

مولانا در دو بیت کوتاه، راه زندگی وسیع، آرام و توأم با عشق را به ما می‌آموزد: «هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر / آرام‌تر از آهو بی‌باک‌تر از شیرم / هر لحظه که می‌کوشم در کار کنم تدبیر / رنج از پی رنج آید زنجیر پی زنجیر.»

مولانا به ما می‌گوید راه زندگی وسیع و آرام در تسلیم شدن و پیوستن حقیقی و نه ظاهری به آیین مسلمانی است. بله، ممکن است بسیاری از ما در شناسنامه‌هایمان نگاه کنیم و ببینیم که اهل تسلیم به اسلام هستیم، اما وقتی به درون خود رجوع کنیم ببینیم که هنوز تسلیم نشده‌ایم. تسلیم چه؟ تسلیم حق، تسلیم آنچه هست، تسلیم واقعیتی که در من وجود دارد.

نترس و اندوهی به دل راه نده

مولانا می‌گوید من هر وقت بازی‌های ذهن و تدبیر‌های تمام نشدنی‌اش را کنار می‌گذارم و تسلیم حق و حقیقت می‌شوم آن وقت دو کیفیت مهم در من زنده می‌شود؛ کیفیت اول این است که از آهویی زیبا آرام‌تر هستم. نگاه کنید به موجودات، به درختان، به گل‌ها، به ابر و آسمان و ببینید آن‌ها آیا مثل ما پر از تشویش و بی‌قراری‌اند؟ آیا ابر می‌خواهد در آن لحظه چیز دیگری باشد؟ ابر، واقعیت خود را پذیرفته و بنابراین آرام است. آب و رود و درخت و ماه و زمین اینطورند. مولانا می‌گوید هر وقت من تسلیم وجود حقیقی خودم می‌شوم و آن تعین‌ها و کیفیت‌های فریبنده ذهنی را کنار می‌گذارم، اولین کیفیتی که در من بیدار می‌شود آرامش است و دومین کیفیت این است که ترس‌های من فرو می‌ریزد و من از یک شیر بی‌باک‌تر و جسورتر می‌شوم. در قرآن در اوصاف پرهیزگاران و اولیا – کسانی که از درافتادن در بازی‌های ذهنی پرهیز می‌کنند و خود را به دامن حق یعنی آنچه که هست، نه آن موهومی که می‌خواهد بگوید هست، اما وجود ندارد می‌اندازند – آمده است که أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ. آیه می‌فرماید آگاه باشید که اولیای خدا نه ترسی و نه اندوهی دارند. چرا اولیا نه ترسی و نه اندوهی ندارند، چون آن‌ها از ذهن رهیده‌اند. کدام ذهن؟ ذهنی که مثل ماشین مدام آینده و گذشته می‌سازد. ترس‌ها کجا زاده می‌شوند؟ وقتی ذهن آینده را می‌سازد و مدام می‌گوید یعنی آینده چه می‌شود؟ و اندوه‌ها کجا زاده می‌شوند؟ در گذشته. وقتی ذهن گذشته می‌سازد و با حسرت‌ها و کاش‌ها و اندوه‌ها ما را محاصره می‌کند. حال که اولیای الهی نه در گذشته و نه در آینده می‌زیند می‌توانند فارغ از ترس‌ها و اندوه‌ها به حیات حقیقی متصل شوند.

ریشه تغییر نکردن در عدم پذیرش واقعیت است

بسیاری از آدم‌ها می‌خواهند تغییر کنند، اما نمی‌توانند. چرا؟ چون اهل پذیرش واقعیت نیستند. مگر می‌شود آدم بدون پذیرش حقیقت شدن تغییر کند؟ این یعنی چه؟ یعنی اولین کار برای تغییر این است که اول من بپذیریم این کیفیت‌ها در من هست و در برابر آن مقاومت نکنم. شما می‌خواهید خرابه‌ای را آباد کنید. آیا می‌شود بدون پذیرش اینکه اینجا خرابه است بشود آبادش کرد؟ اگر من پیش‌فرضم این است که اینجا خیلی هم خوب است، آیا خرابه با این پیش‌فرض تغییر می‌کند؟ از طرف دیگر من اگر هر روز بروم در این خرابه بنشینم و بگویم تقدیر این بود که اینجا خرابه باشد باز آنجا آباد می‌شود؟ همه این‌ها اشکالی از مقاومت‌های ذهنی و درونی هستند. چه آنجا که من متکبرانه می‌گویم اینجا خیلی هم آباد است و فرصت آبادی حقیقی را از خود می‌گیرم و چه آنجا که منفعلانه می‌گویم تقدیر من همین بود که ساکن یک خرابه باشم.

این خرابه کجاست؟ این خرابه‌ای است که ذهن برای ما ساخته، در حالی که جان آباد ما در زیر لایه‌های این خرابه منتظر است که ما به او بپیوندیم. چطور می‌شود به این جان آباد پیوست؟ راه مولانا این است که ذهن نمی‌تواند ذهن را نجات دهد. تدبیر‌های ذهن نمی‌تواند خرابی‌های ذهن را مرمت کند. آیا ندیده‌اید هر وقت با ذهن‌تان رفته‌اید خرابی‌های ذهن را درست کنید رنج از پی رنج آمده و زنجیر پی زنجیر؟ پس چگونه می‌توان این خرابی‌ها را درست کرد؟

آیا توکل کردن یعنی من اختیاری ندارم و منفعلم؟

برخی شاید تصور کنند که مگر می‌شود زندگی بدون تدبیر‌ها و نقشه کشیدن‌های ذهن جلو برود. ما که هویت حقیقی خودمان را با هویت ذهنی یکی می‌دانیم برای ما پذیرش این مفهوم سخت است، اما آیا ما نیستیم که در دعای تحویل سال از خداوند به عنوان منقلب‌کننده قلب‌ها و تدبیرکننده شب و روز یاد می‌کنیم؟ پس اگر خداوند تدبیر می‌کند چرا این همه بی‌قراری در ما موج می‌زند؟ ممکن است برخی بگویند پس من چه کاره‌ام؟ موجودی منفعل؟ پس اختیار من چه می‌شود؟ تسلیم حق شدن به معنای نفی اختیار نیست. وقتی کسی به خداوند توکل می‌کند به این معنی نیست که همه اختیارات از او سلب شده است. نه! وقتی من به خدا توکل می‌کنم و معتقدم که خداوند روزی‌رسان است، این نیست که در پی روزی نروم و در مغازه‌ام را ببندم. نه من پی روزی می‌روم و مغازه را باز می‌کنم، اما می‌دانم که باز کردن مغازه و پی روزی رفتن به معنای این نیست که من خلق روزی می‌کنم. در واقع در پس آن مغازه و در پس آن روان شدن به سمت مغازه روزی‌رسانی هست که خود را در حجاب مشتری‌هایی که می‌فرستد در حجاب داد و ستد نشان می‌دهد، بنابراین وقتی من اندکی از این حجاب‌ها را کنار بزنم و ببینم که حتی آن قوتی که در من برای تکلم با مشتری‌ها و برای رفتن به مغازه وجود دارد، حتی آن قوت هم متعلق به من نیست، آرام می‌گیرم و بی‌قراری‌ها از من رخت برمی‌بندد، چون اگر آرام باشم روزی خود را خواهم یافت و بی‌جهت خود را خسته و هلاک نخواهم کرد.

بسیار عالی مولانا خود دریایی از معنویت است.،

اسلام یعنی در برابر امر خدا تسلیم شدن واین یعنی زیبایی و نجات و وارستگی از هر چه غیر خدا ست.

عالیست

همانطور که میدانیم این دو بیتی دل نوشته میباشد. دل اصل وواقعیت هرکس که درکارش کوشا باشد حتما به سرمنزل مقصود میرسد ولی دراینجا دقیقا عکس ان میباشد ودرهرکاری که تدبیر نباشد جز ناامیدی ورنج چیز دیگری نیست ومولانا دراین دوبیتی فکر میکنم حال وروزگارخودش را رابدون درنظر گرفتن انچه باعقل و منطق مطابقت دارد بصورت ساده بیان کرده است.

سلام .این شعر مولانا منو بیاد گفته ی بزرگی می اندازه که. ما در نمایشتامه ی بزرگ هستی هم بازیگریم وهم تماشا چی . وبه لحاظ ساختار شعر کلمه ی شیرم غلط باید باشه و شیر صحیح است.

توضیح و تحلیل دو بیتی ناقصه و حق مطلب را ادا نکرده

سلام

این شعر از مولانا است وهمچون حضرت زینب که در عاشورا می گوید بجز زیبایی من چیز دیگری ندیدم اشاره مولانا به همین مضمون هست هرگاه تسلیم باشی در مقابل اراده پروردگار به جز زبیایی چیز دیگری نخواهی دید

سلام شعر را اشتباه نوشته ایدصحیح ان:بیباک ترم از شیر است

نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.